جابجایی یا دررفتگی مفصل هیپ یکی از مشکلات و نگرانی‌های رایج بعد از جراحی مفصل ران است. نرخ دررفتگی زودرس مفصل هیپ در مطالعات مختلف در سال اول پس از جراحی حدود 1.7 الی 3 درصد برآورد شده است. بر اساس منابع آماری ثبت شده در قسمت پذیرش، دررفتگی مفصل هیپ در میان اصلی‌ترین دلایل بازبینی مجدد بعد از جراحی مفصل قرار دارد. ریسک فاکتورهای مختلفی مربوط به بیمار یا جراحی، در ارتباط با دررفتگی مفصل هیپ وجود دارد از جمله سن بیمار، پارامتر BMI، ضریب ASA، مصرف الکل، اختلالات عصبی-مغزی طب مدت اقامت در بیمارستان، آرتوروز، طول گردن استخوان ران و تثبیت مؤلفه استخوان ران، کوچک بودن سر استخوان ران، اختلالات بافت نرم اطراف مفصل مانند عدم تعادل عضلات و کشیدگی بافت، شیوه جراحی، زاویه یا موقعیت جزء استوبولوم.
زاويه تمايل جزء استابولوم، زاويه بين خطي است كه قسمت بالايي و زيرين سطح مفصلي جزء استابولوم را به يكديگر متصل مي‌كند. موقعیت استابولوم به سه متغییر وابسته است.
- عمق یا موقعیت میان‌مداری؛ موقعیت میان‌مداری تعیین کننده جایگاه اهرمی استخوان‌ها جهت تحمل وزن بدن و در نتیجه درجه آزادی مفصل هستند. این پارامتر با ریسک دررفتگی مفصل، مشکلات راه رفتن و عملکرد مفصل در ارتباط است.
- ارتفاع یا موقعیت فوقانی؛ موقعیت فوقانی حفره مفصل می‌تواند بر ارتباع ران اثر بگذارد.
- موقعیت زاویه‌ایی؛ شامل زاویه آنتی‌ورژن و انکلینایشن.
زوایای مختلف جزء استابولوم برای کاهش سایش، کاهش نویز، تحریک و خطر دررفتگی توصیه شده است. زاویه انکلینایشن بیشتر از 45 درجه می‌تواند نرخ سایش را افزایش دهد. موقعیت COC خارج از محدوده 35-45 درجه انکلینایشن و 15-35 درجه آنتی‌ورژن احتمال ایجاد نویز و صدا را تا 29 برابر افزایش می‌دهد.
بر اساس مطالعه که بوسیله Lewinnek و همکارانش، نرخ دررفتگی در ناحیه حفره مفصل در خارج از محدوده زاویه 5-25 درجه آنتی‌ورژن و 30-50 درجه انکلینایشن افزایش می‌یابد.
در مطالعه مشابه دیگر سید حسین‌زاده و همکارانش ارتباط زاويه جزء استابولوم در تعويض كامل مفصل هيپ با دررفتگي زودرس را مورد بررسی قرار دادند. در این بررسی تعداد 132 مورد تعويض كامل مفصل هيپ طي مدت پيگيري وارد مطالعه شدند. چهار بيمار (3%) دچار دررفتگي شدند و در همه آنها، زاويه تمايل بيشتر از 50 درجه بود. نتایج نشان داد متغير جنسیت در بروز دررفتگي نقش زيادي ندارد؛ اگرچه سن بالا، خطر بروز دررفتگي را افزايش مي‌دهد. نتیجه نهایی در این مطالعه چنین بود که زاويه تمايل بيشتر از 50 درجه جزء استابولوم، يكي از عواملي است که احتمال دررفتگي مفصل هيپ پس از آرتروپلاستي را افزايش مي‌دهد.
همچنین Seagrave و همکارانش تیز در مطالعه مروری سیستماتیک تاثیر زاویه جزء استابولوم در تعویض کامل مفصل هیپ با دررفتگی زودرس بررسی کردند. در این بررسی 28 مقاله مرتبط مورد آنالیز قرار گرفت. نتیجه‌گیری نهایی چنین بود که محدوده ایمن تعریف شده بوسیله Lewinnek قابل تصدیق نیستند. و بدلیل اختلاف نظر موجود در مطالعات مورد بررسی تعیین یک محدوده قطعی برای قرار گرفتن مفصل هیپ ممکن نیست. ازینرو نیاز به مطالعات بیشتر با در نظر گرفتن استراتژی جراحی، و با استفاده از ابزارهای دقیق و استاندارد به منظور ایجاد داده‌های قابل مقایسه است.
